Όπως σου αξίζει σ'αγαπώ

Γυμνή στο κρεβάτι μου, με τον φθινοπωρινό αέρα να γλύφει την πλάτη σου

και να με χτυπά στο πρόσωπο

Να περιμένουμε την πρώτη βροχή

Να λαχταράμε την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος

Να φωνάζω πόσο σε θέλω, αλλά εσύ να μην ακούς τίποτα

Να παρακαλώ να μην φύγεις ποτέ

Να φαντασιώνομαι πως εδώ ανήκεις

Να με ρωτάς τι θα κάνω μαζί σου

και να σου λέω πως μαζί σου απλά θα Είμαι

Να αποκοιμιέσαι στον καναπέ κι εγώ να σε χαζεύω απ’την απέναντι καρέκλα καπνίζοντας

Να θέλω να σε ξυπνήσω μα να διστάζω να διαταράξω αυτήν σου την γαλήνη

Να μου ζητάς να κάνουμε έρωτα κι  εγώ να αρνούμαι

Να νομίζεις οτι αρνιέμαι εσένα, αλλά εγώ εμένα αρνιέμαι

Να αναρωτιέμαι πως αντέχεις τα ακροπατήματα μου, αλλά εσύ να είσαι σίγουρη οτι πατώ γερά

Να σκύβω να σε φιλήσω και να μη μπορώ, γιατί σε μυρίζω

κι η μυρωδιά σου -υπέροχη πάντα, όσο εσύ- μου κόβει την ανάσα

Να σου λέω πως σ’αγαπάω, μα εσύ να φοβάσαι πως είναι ψέμα και να με ρωτάς ξανά και ξανά

Να ξεχνώ με το χαμογελό σου όλη μου την θλίψη

Να βυθίζω στα μάτια σου το βλέμμα μου και εκεί να χάνονται του χρόνου τα σημάδια

Να μου τραγουδάς κι εγώ να αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά σου σαν παιδί με άγνοια κινδύνου

Να ανοίγω την πόρτα μου αξημέρωτα και να σε βλέπω ιδρωμένη να στέκεις απ’εξω

Να σε σφίγγω πάνω μου και να σε φιλώ απεγνωσμένα, σα να προσπαθώ ανάσα να πάρω

Να σ’αγαπώ δίχως να κρύβω τίποτα

δίχως να νοιάζομαι ή να ζυγιάζω

Να σ’αγαπώ όπως σου αξίζει...