24.12.10

Αναδιάρθρωση




Πνευματική αγυρτεία σε παλλόμενα σώματα...
Ξεριζωμένα όργανα ψυχορραγούν τριγύρω...
Φωνές ξένων, περαστικών, ο σκύλος δίπλα κλαίει γιατί ζηλεύει.
Σβήσε το φως, σε θέλω εδώ απόψε...
Σε μια νύχτα παράλυτη όπου ακρωτηριασμένα αγάλματα αναζητούν συγκρότηση...
Να σε βλέπω μες το σκοτάδι ελεύθερα χωρίς να ξέρεις να κρυφτείς...
Αύριο μπορεί να ντρέπεσαι, να εξαφανιστείς!
Ακέφαλη και δίχως χέρια προτάσσεις τα στήθη σου,
σαν προτομή μαρμάρινη προβάλλεις το εγώ σου...
Κοιτάς με υπεροψία και ύφος αγέρωχο κι ας σ'έχουν χέσει χιλιάδες περιστέρια...
Τάχα μου οι γύρω δεν καταλαβαίνουν...
Θαρρείς πως έτσι δε μπορείς να πεθάνεις, πως κοιτάζωντας αφ' υψηλού είσαι πάντα από πάνω...
Εις μάτην παλεύεις!
Η αυτοκρατορία του "πρέπει" σου κατέρρευσε...Κάποιος κατόρθωσε και είδε...
Πάνω απο σένα υπάρχουν οι ανάγκες σου, η ύλη σου δεν είναι αδιάσπαστη...
Ήρθε η ώρα να σκύψεις ν' ακούσεις τον ψίθυρο του παιδιού με τα μελαγχολικά μάτια...
Ξέχνα την ηθική που σου 'μαθαν...
Είμαι εδώ!

15.12.10

Οδός Κλειστή

Κηφισίας μετά τα μεσάνυχτα...
Προοπτική πίσω από τζάμι που το πλένει νερό βρόμικο..
Απ’την άλλη μεριά υπάρχουν φώτα. Φώτα που δε μπορώ να δω καθαρά.
Φώτα κόκκινα που μου θυμίζουν πόσο μπουρδέλο είναι η ζωή μου...
Η βροχή στάζει τώρα στο πρόσωπο μου.
Νιώθω την γεύση της λάσπης και ξέρω πως δεν είμαι φτιαγμένη από χώμα.
Είμαι χώμα! 
Έδαφος στέρεο για να πατήσουν όλοι επάνω του...
Έδαφος διαβρωμένο πιά, όλο λακούβες...
Έναν οδοστρωτήρα χρειάζομαι, να τα ισοπεδώσω όλα...
Λέω να μου στείλω mail αύριο: “Οδός κλειστή λόγω έργων”, αλλά απεργούν τα πάντα μου και θα μου δημιουργήσω κυκλοφοριακό χάος και δε θα αντέξω κι άλλον κλονισμό...
xanox και στο κρεβάτι γρήγορα...