22.6.13

χωρις τελείες


σ'αγάπησα με μιαν ανάσα
απ'την αρχή
μονομιάς σε κλείδωσα μέσα μου
κι ήξερα απ'την πρώτη στιγμή οτι εσύ είσαι η πατρίδα μου
ενα κορίτσι μ'ανάκατα απ'τον αέρα μαλλιά
μ'ενα χαμόγελο που δρόσισε την έρημο μου
με μια νεότητα που'χα ξεχάσει οτι κάποτε κατείχα
με δάχτυλα τρεμάμενα παραδωμένα στην αμηχανία της έλξης
που άλλαζαν σταθμούς στο ράδιο πριν ακουστεί η πρώτη νότα
μπήκα μαζί σου στ'αυτοκίνητο
δήθεν πως ήξερα εγώ τον δρόμο
μα απ'την αρχή εσύ οδηγούσες
κι εγώ πρόθυμα τα βήματα σου έψαχνα ν'ακολουθώ
κι ύστερα στην θάλασσα σ'εβλεπα να χάνεσαι 
κι ονειρεύομουν τα δάχτυλα μου να περπατούν το σώμα σου
και οι φωνές των φίλων που μ'απεύθυναν τον λόγο έσβηναν
και του περίγυρου η βουή σίγαζε
και προσπαθούσα την καρδιά μου να ησυχάσω
και την ανάσα μου ν'αφήσω να εκπνεύσει
και τα μάτια μου να μην προδώσουν την απόλυτη μου παράδοση
κι όταν δήθεν τυχαία -ώρα μετά- σε αγγιξα κι αποτόλμησα ν'αναζητήσω το βλέμμα σου
κι εσύ μέσα στον πανικό τραβήχτηκες κι ύστερα έφυγες ζητώντας μου συγγνώμη ενοχικά
ήξερα πως η πρόταση αυτή ξεκίνησε με κεφαλαίο γράμμα
και πως στο έπος μας που ακολουθούσε δεν θα 'βαζα τελεία
κι άρχισα να γράφω για σένα ασταμάτητα
γράμματα ποιήματα κι επιστολές
να γράφω σενάρια, να γράφω όνειρα, να γράφω την λέξη ευτυχία στο μυαλό μου
χωρίς τελείες
χωρίς ανάσες
χωρίς κόμματα και στίξη
με μια μονάχα ανάσα 
απ΄την αρχή μέχρι το τέλος
δίχως τέλος
δίχως τελείες
κι ακόμα γράφω
ασταμάτητα
μες το μυαλό μου 
την λέξη ελπίδα τώρα
πως θα γυρίσεις 
και θα γράψω κι άλλα όνειρα
κι άλλα σενάρια
κι άλλες σελίδες γεμάτες ευτυχία
πως θα διαβάσεις μέσα σου
και μέσα μου θα δεις τα όνειρα που περιμένουν να ξυπνήσουν
και πως βαραίνει ο λόγος μου όταν σου γράφω -δίχως τελείες-
οτι η ζωή αξίζει μόνο για να σε περιμένω

16.6.13

Κατ'απαίτηση

Λαχταρώ ν'αντικρύζω την μορφή σου στο ημίφως.
Να χαζεύω τα μαλλιά σου να χαϊδεύουν τους ώμους σου.
Να μεθάω με τ'άρωμα σου.
Να ριγώ στο χάδι σου και να τρέμω όταν σ'αγγίζω.
Λαχταρώ μια ζωή μαζί σου.
Λαχταρώ να σε κάνω ευτυχισμένη.
Να φιλώ τα χείλη σου.
Να ακούω το γέλιο σου.
Να χαζεύω και να τα χάνω στην θέα του χαμόγελου σου.
Να ξυπνάω κάθε πρωί και να αντικρύζω τι σημαίνει έρωτας.
Να κοιμάμαι κάθε βράδυ και να μυρίζω τον έρωτα σου.
Να ζω μαζί σου.
Να κλαίω στο πλάι σου.
Να γελάω στην αγκαλιά σου.
Να αγκαλιάζω την θλίψη σου.
Να ησυχάζω τους φόβους σου.
Να μοιράζομαι την χαρά σου.
Να παίρνω τον πόνο σου.
Λαχταρώ να ακούσω μες τον ύπνο μου την πόρτα να ανοίγει.
Κι ύστερα τους ψίθυρους των σεντονιών και την φωνή σου να μ'ησυχάζει...
Λαχταρώ να γυρίσεις
Να μ'αγκαλιάσεις ξανά
Να μου πεις οτι εδώ ανήκεις
Λαχταρώ να πεθάνω γερασμένη στο πλάι σου
ή να πεθάνω από έρωτα για σένα.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει....



15.6.13

η απόφαση


Όταν μου το πεις, συλλάβισε το.
Να μου το πεις αργά και καθαρά
γιατί ό,τι κι αν διαλέξεις, όποια τρία γράμματα αποφασίσεις,
θα μπουν σφραγίδα στη ζωή μου.


The end of hope



Δεν έχουν μείνει λέξεις
Ούτε ικεσίες άλλες
Δεν ελπίζω πια και δεν προσμένω.
Δεν σκέφτομαι, δεν ζητάω
Ζω από φόβο να πεθάνω
Δεν ανοίγω την πόρτα μου
Ούτε αναζητώ παρέα
Δεν προσπαθώ να εξηγήσω 
Η να βρω τις αιτίες
Διασπώ το άτομο μου
Σε χιλιάδες μόρια
Και χωρίζω-μαι