Όλα τα φιλιά, όλα τα αγγίγματα, οι λέξεις, οι αναπνοές...
Όλα μυρίζουν το άρωμα σου...
Και σε κάθε βλεφάρισμα ολόκληρη η μορφή σου διαγράφεται...
Έλα απόψε και άσε με να σ’αγκαλιάσω...
Μη μου γυρίσεις την πλάτη για ένα βράδυ... Μην πας στην άκρη του κρεβατιού..
Μείνε εκει και δέξου...
Ξέρω πως ποτέ δεν σου είπαν οτι το αξίζεις, πως πάντα σου έλεγαν οτι οι δυνατοί δίνουν μονάχα...
Κι όλα όσα σου έδωσαν αργά ή γρήγορα τα προσπέρασες γιατί σε γέμιζαν ενοχές...
Ενοχές που βρέχουν ακόμη τις νύχτες το μαξιλάρι σου...
Σφίξου πάνω μου απόψε...
Το ξέρω πως το ξημέρωμα θα είσαι πάλι μόνη.
Η νύχτα μας κάνει ευάλωτους...Δε θα το εκμεταλλευτώ...
Πίστεψε με... Το ξέρω...
Κανείς δε θα το μάθει. Από αύριο θα είσαι πάλι ανέπαφη.
Και πάλι μυστικό θα είναι...