25.1.11

Αργω-ναυτική Εκστρατεία


Πυθίες με χρησμούς πάντα διφορούμενους...
Μασημένες δάφνες φτύνονται  καταγής..
Εκστατικές κραυγές και άναρθρα ψελίσματα...
Ερμηνίες κατά το δοκούν...
Τα ξύλινα τείχη για σένα είναι καράβια...
Δελφικό τοπίο με καπνούς και αναθυμιάσεις... ένας σκύλος χορεύει στο ταβάνι...
Ο Αθάμας παραπλανήθηκε...Ως άλλη Νεφέλη θα σώσεις τα παιδιά σου...
Για μένα το κρύο στα δάχτυλα καθώς καπνίζω κοιτάζοντας μόνη την θάλασσα. 
Απ'το λιμάνι ξεκινάει η Αργώ.. κι εγώ ταυτίζομαι με τη Μήδεια...

24.1.11

Τελευταία Αναχώρηση



Το μέλλον δεν έχει πληθυντικό αριθμό...
Η θέα έξω απ’το τζάμι θα ‘πρεπε να σου ανήκει...
Το κρεβάτι θα ‘πρεπε να θέλει καινούργια σεντόνια και τα φλυτζάνια πλύσιμο..
Αυτή η αναχώρηση δεν έχει άφιξη...
Δε σε είδα ποτέ να έρχεσαι, δε σε είδα να φεύγεις...
Δεν είδα και δεν άκουσα τίποτα απο σένα...
Πότε θα ‘ρθεις; 
Ξύπνημα πριν χτυπήσει το τηλέφωνο...
Καφές σκέτος για να τον μοιραστώ μαζί σου...
Για να μου θυμίζει οτι λείπεις...
Συνηθισμένες κινήσεις... τίποτα δεν έχει αλλάξει και σήμερα...
Τίποτα;
Τότε γιατί νιώθω άδεια;
Δουλειά, σπίτι, τυπικότητες...
Όλα ως είχαν πάντοτε...
Όλα;
Τότε γιατί νιώθω έλλειψη;
Έφερα την κιθάρα...
Που είσαι;

19.1.11

Άλλη μια φυγή...



Εξαϋλώσεις εκφερώμενων κτήσεων...
Αναληθείς επιθυμίες που ξεθωριάζουν εν τη μια νυκτί...
Ανατολές αγκαλιά με την ανάγκη και μεσουρανήματα με αποδιωχμούς.
Όταν το φως είναι πολύ βλέπεις καλύτερα ή σε στραβώνει;
Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Σου έλειψε το κρυφτό;
Αγαπημένη μου ατάκα παραμένει το "Φτου ξελευθερία για όλους"...
Ώρα να παίξουμε κηνυγητό...βαρέθηκα να τα φυλάω κι ύστερα να σε ψάχνω... κι άλλωστε εγώ δεν έχω άλλες κρυψώνες... Όπου κι αν πάω θα με βρεις!
Αλλά εσύ προτιμάς πάντα να κρύβεσαι κι όχι να ψάχνεις...
Κι αν συμφωνήσεις να αλλάξουμε παιχνίδι και τρέξω να σε πιάσω, μόλις πλησιάσω θα φωνάξεις: "αγαλματάκια ακούνητα..."
Κι έτσι θα μείνω πάλι με το άγγιγμα μετέωρο, μισοφτασμένο...
Μεγάλωσες πια! Δε βαρέθηκες να παίζεις;
Σου παραχωρώ κι αυτήν τη νίκη...εγώ λαχάνιασα και κάθομαι να πάρω ανάσα...

14.1.11

Εν Παρόδω...



Εν παρόδω οι αποφάσεις στριμώχνονται εντός παρενθέσεων ως επεξήγησεις στρεβλωμένων αναγκών...
Γυμνά πέλματα σε λιθόστρωτο και τριγμοί στα δόντια που παραμένουν σφιγμένα...
Η απουσία αν γραφτεί με άλφα κεφαλαίο θα είναι πιο έντονη κι έτσι προτιμώ να υποτιμάω, να υποβιβάζω, να κρύβομαι, να αποφεύγω, να σιωπώ, να χάνομαι...
Μετακομίζω τη θλίψη μου και γιορτάζω τα καρναβάλια!
Την Κυριακή θα ανοίξω σαμπάνια να χαρείτε όλοι οι φίλοι με την χαρά μου!
Ως τότε θα κυκλοφορώ με τις πυτζάμες απρόθυμη για όλα...
Κι εσύ τα έχεις όλα καταλάβει και δε ζητάς τίποτα...
Ευγνωμοσύνη λέγεται αυτό που σου οφείλω ή αλήθεια;
Κι η ανάγκη στιγμών φευγαλέων όπου τ' άρωμα σου δε σου ανήκει πια διογκώνεται...
Για λίγο μου άνηκες...ύστερα πάλι έφυγες...
Για το καλό και των δυο μας...

1.1.11

Ο χαμένος τα παίρνει Όλα!


Φουλ του Άσσου!
1-1-11
Δυνατό χαρτί και θα παίξω τα ρέστα μου σ'αυτήν την παρτίδα!
"...Τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Ο  χαμένος τα παίρνει όλα!"