η πιο όμορφη πουτάνα...

Την αυτοδιάθεση του κορμιού σου την βάφτισαν πουτανιά.

Και ξέρω πως όσο κι αν λες οτι δεν σ’ακουμπά, κάποτε το πήρες τοις μετρητοίς...

Πες τους σε παρακαλώ οτι για μένα ήσουν η πιο όμορφη “πουτάνα”...

Κι ίσως εγώ να ήμουν η πιο ανήθικη πρόταση που σου έγινε... 

Γιατί τίποτα άλλο στον έρωτα που τόσο προφασίζονται δεν είναι ηθικό πέρα απο τα γυμνά σώματα που αδυνατούν να κρύψουν την αλήθεια...

Όσοι δεν την αντέχουν όμως, μεμψιμοιρούν και βαυκαλίζονται.

Και προσπαθούν να σε κάνουν να νιώσεις ενοχές που εσύ μπορείς να αφήνεσαι στην ηδονή ενώ εκείνοι όχι.

Και προσπαθούν να κρύψουν τον λιγοστό εαυτό τους πίσω απ'τους βαρύγδουπους χαρακτηρισμούς που σου προσάπτουν...

Οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες ή τα χρόνια που περνάμε με τους ανθρώπους που επιλέγουμε να ξαπλώσουμε δίπλα τους είναι το δώρο που κάνουμε ο ένας στον άλλον.

Κι αν ποτέ συναντηθούμε ξανά θα σου κάνω δώρο μια κόκκινη λάμπα... Για να την ανάβεις κάθε φορά που κάποιος δεν εκτιμά το δώρο σου και να θυμάσαι οτι υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν τις “πουτάνες” τους...

Πολύ περισσότερο απ' ότι τις "οσίες"... έστω κι αν ήταν δικές τους για λίγες ώρες...