Ανεκπλήρωτες προφητείες αδημονούν για εκβάσεις...
Κάλχες ζητούν επιβεβαίωση.
Κι όμως, εσύ φοβίζεις τους φόβους μου... κι έτσι τολμώ.
Με κοιμίζεις ήσυχα και με ξυπνάς γλυκά, ακόμα και τώρα που λείπεις.
Δε μπορεί να ήμουν τόσο λάθος.
Δε μπορεί τόσες μάχες να δόθηκαν αδίκως.
Μάταιος πόνος δεν υπάρχει... έτσι θέλω να πιστεύω.
Όπως και να'χει προχωράω...κι ευτυχώς αναθεωρώ!
Δεν μπαίνεις πάντα λιγότερος σε κάτι καινούργιο... Μερικές φορές, αν όχι πάντα, το παρελθόν όντως, διδάσκει.
Σε ευχαριστώ που ευτύχησα να σε κρατήσω αγκαλιά, να σκουπίσω τα δάκρυα απ'τα χείλη σου, που κοιμήθηκες πλάι μου...
Και ναι...για άλλη μια φορά παλεύω με την ίδια λέξη... που τόσο θέλω να στην πω και τόσο σκαλώνει στα σφιγμένα δόντια μου...
Καληνύχτα...
Υπέροχο.....
ΑπάντησηΔιαγραφή