5.10.10

Moving On


Τα Βήματα, μια γραμμή που τείνει στο άπειρο...
Χιλιάδες αποφάσεις για το ταξίδι.
Η Διαδρομή άγνωστη.
...το ίδιο κι ο Προορισμός.
Ποτέ δε γνοιάστηκα! Τυχαία χάραξα πορεία (αν πιστεύει κανείς πως χαράσσεται).
Τα βήματα ποτέ μετέωρα...πάντα σταθερά, λόγω αφέλειας μάλλον, και πάντα άφοβα παρ' όλη την ασυναισθησία τους .
Κανείς δε θέλει να πέσει από πρόθεση...συμβαίνει μόνο από λάθος... (κι εγώ κάνω πολλά).
Τα λάθη επιβεβαιώνουν τη θνησιμότητα μας...
Δίνουν νόημα στο πράττειν...φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα , μια λάμψη αυτοσχεδιασμού, ξαφνική ανακολουθία... 
Αναγκαίες διορθώσεις μετά... Ξανά μια λογική συνέχεια...Όλα καλά!

Δεν! 
Δεν Μπορώ!

Τώρα η γραμμή που τείνει στο άπειρο είναι λαβύρινθος κι άντε βγες...
Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή στα μαθηματικά, ούτε στην γεωμετρία...

Η Αριάδνη μου δείχνει τον δρόμο...
Δεν είναι πολλά τα χιλιόμετρα μέχρι τις δυτικές συνοικίες του Πειραιά.
...Λέω να μυρίσω τα παιδικά μου χρόνια!


Μπερδεύεται πολύ η μυθολογία όμως...
Ο Μινώταυρος έχει τις ικανότητες Σειρήνας κι εγώ δεν πρόλαβα να μην ακούσω.




Το δέλεαρ:
Ένα χάδι και η γλύκα στη φωνή... αρκούν νομίζω πια για να σ'αφήσω... για να κλείσω τ' αφτιά μου, για να βρω την έξοδο.
Τα μεγάλα λόγια τώρα πια συρρικνώθηκαν. Σχεδόν ξεχάστηκαν για να ανοίξει ο δρόμος...
Το "για πάντα" έληξε!
Η μυρωδιά της αγάπης καλύπτει όλο το παρελθοντικό μου πάθος...λύνει κάθε δεσμό...
Δεν είναι ο Αλέξανδρος που τα κατάφερε...
Είναι η Θεσσαλονίκη!
Μα τι παράδοξο;!
Μια Θεσσαλονίκη να ζει σε νησί...


3 σχόλια:

  1. Ολα έχουν αρχή, μέση, τέλος. Ολα.
    Το σημαντικό είναι όμως μόνο ένα.
    Η προσπάθεια να είμαστε ακέραιοι, δίκαιοι και προπάντων συνεπείς σε κάθε φάση.
    Κυρίως με τον ευατό μας.
    Και αυτό, για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το καινούργιο, με χαμόγελο και αισιοδοξία.

    Thats_Life

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρακτικά λίγοι άνθρωποι είναι όπως λέτε, οι πιο πολλοί είναι το ακριβώς αντίθετο! Το δυσκολότερο είναι να είσαι συνεπής με αυτόν που έχεις απέναντι σου και όχι με το εαυτό σου. Αλλά ακόμα και αν είσαι εντάξει, αν τύχουν μερικές στραβές και από κάποια ηλικία και μετά, μπαίνεις στα νέα συνήθως με μεγάλο δισταγμό!

    gasireu

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κακό νομίζω είναι πως μπαίνεις στα νέα κατάτις λιγότερος... Κάθε φορά και λίγο πιο ψαλιδισμένος, λίγο πιο επιφυλακτικός, λίγο πιο συγκρατημένος... σε ότι αφορά τώρα την συνέπεια, πολλοί από μας αδυνατούμε να είμαστε συνεπείς απέναντι σε ο,τιδήποτε, εγώ προτιμώ την ασυνέπεια, προσωπικά...επιφυλλάσσει περισσότερες εκπλήξεις κι έτσι ελπίζω σε ανατροπές!

    Τις καλημέρες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή