Αναρίθμητος Χρόνος

Χρόνια που γίνονται Μήνες,
Μήνες που γίνονται Μέρες,
Μέρες που γίνονται Ώρες, Λεπτά, Στιγμές...
Στιγμές που γίνονται Αισθήσεις,
Αισθήσεις που περνάνε στην Μνήμη
Μνήμη που χάνεται...


Κι όλα κάποτε τελειώνουν!
Ακόμη κι ο χρόνος, ο αναρίθμητος!
Κι ύστερα εύχεσαι καλημέρα, καλή εβδομάδα ή καλό μήνα,
Μα ποτέ δεν σκέφτεσαι την τελευταία μέρα, την τελευταία βδομάδα ή τον τελευταίο μήνα.
Ποτέ δεν σκέφτεσαι το τέλος...
Χρειάζεσαι να βλέπεις τις αρχές. Μάλλον για να μπορείς να ελπίζεις σε τέλη... όχι κατ' ανάγκη αίσια...


Καλό μήνα!
Κι ας είναι ο τελευταίος...
Ποντάρω σε δυο αδέρφια μπάσταρδα...
Στη Λήθη και στον Χρόνο!




Υ.Γ: Τα έτη φωτός έπαψαν να μετράνε αγάπη... Ο ρεαλισμός σου κέρδισε! Έχεις δίκιο, απόσταση μετράνε...
...τουλάχιστον παραμένουν δισεκατομμύρια!
Να μια σταθερά!