Η Ευθύνη

Μα κι αν ακόμη τη ζωή φοβάσαι να αντικρίσεις


Πέσε κοιμήσου απόψε και το πρωί θα το’χεις ξεχάσει


Πως ντρέπεσαι για την κατάντια των καιρών


Πως νιώθεις άχρηστος κι ανίκανος να θρέψεις τα παιδιά σου


Δεν φταις εσύ, το κράτος λες πως φταίει


Μα αν εσύ δεν είσαι το κράτος, τότε ποιος άφησε τους δεσμώτες να σε δέσουν;


Μην ανησυχείς, πέσε κοιμήσου κι απόψε άμοιρος ευθυνών


Εσύ γρήγορα θα φύγεις


Για τα παιδιά σου φρόντισες να πληρώσεις την τράπεζα


Τα υπόλοιπα θα τα βρουν μόνα τους


Εσύ άλλωστε έζησες κατοχή και πείνα και δικτακτορία


Και τα εγγόνια σου καλόμαθαν, έχεις δίκιο...


Τους πέφτει πολύ η τόση καλοπέραση


Πρέπει κι αυτά να μάθουν τι είναι η μπομπότα


Πως είναι να απαρνιούνται την ζωή


Γιατί άλλωστε να ζήσει κανείς καλύτερα απο σένα;


Κι εσύ προσπάθησες κι ό,τι καλύτερο μπορούσες το ‘κανες...


Ψήφισες άλλωστε αυτούς που πιότερα έταξαν...