15.11.11

Μυστική αγκαλιά...




Όλα τα φιλιά, όλα τα αγγίγματα, οι λέξεις, οι αναπνοές...
Όλα μυρίζουν το άρωμα σου...
Και σε κάθε βλεφάρισμα ολόκληρη η μορφή σου διαγράφεται...
Έλα απόψε και άσε με να σ’αγκαλιάσω...
Μη μου γυρίσεις την πλάτη για ένα βράδυ... Μην πας στην άκρη του κρεβατιού..
Μείνε εκει και δέξου...
Ξέρω πως ποτέ δεν σου είπαν οτι το αξίζεις, πως πάντα σου έλεγαν οτι οι δυνατοί δίνουν μονάχα... 
Κι όλα όσα σου έδωσαν αργά ή γρήγορα τα προσπέρασες γιατί σε γέμιζαν ενοχές...
Ενοχές που βρέχουν ακόμη τις νύχτες το μαξιλάρι σου...
Σφίξου πάνω μου απόψε... 
Το ξέρω πως το ξημέρωμα θα είσαι πάλι μόνη.
Η νύχτα μας κάνει ευάλωτους...Δε θα το εκμεταλλευτώ...
Πίστεψε με... Το ξέρω... 
Κανείς δε θα το μάθει. Από αύριο θα είσαι πάλι ανέπαφη.
Και πάλι μυστικό θα είναι...

4 σχόλια:

  1. Κανείς δε θα το μάθει / θα το μάθει το κορμί της. Από αύριο θα είσαι πάλι ανέπαφη / πως τολμάς να το λες;
    Και πάλι μυστικό θα είναι / αυτή η αγκαλιά, είναι πάντα μυστικό... σαν σεντόνι που βιάζεσαι να πλύνεις την επόμενη μέρα για να το αθωώσει η μυρωδιά μαλακτικού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κορμί προσπαθεί να ξεχνά... και επιμένει να διατείνεται ακαμψία όσο είναι ψηλά ο ήλιος... τη νύχτα είναι αλλιώς, τη νύχτα πάντα θυμάται, λησμονεί, ανατριχιάζει και ξέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η νύχτα μας κάνει ευάλωτους...
    Κάθε νύχτα εκμεταλλεύομαι τον εαυτό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή