19.1.11
Άλλη μια φυγή...
Εξαϋλώσεις εκφερώμενων κτήσεων...
Αναληθείς επιθυμίες που ξεθωριάζουν εν τη μια νυκτί...
Ανατολές αγκαλιά με την ανάγκη και μεσουρανήματα με αποδιωχμούς.
Όταν το φως είναι πολύ βλέπεις καλύτερα ή σε στραβώνει;
Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Σου έλειψε το κρυφτό;
Αγαπημένη μου ατάκα παραμένει το "Φτου ξελευθερία για όλους"...
Ώρα να παίξουμε κηνυγητό...βαρέθηκα να τα φυλάω κι ύστερα να σε ψάχνω... κι άλλωστε εγώ δεν έχω άλλες κρυψώνες... Όπου κι αν πάω θα με βρεις!
Αλλά εσύ προτιμάς πάντα να κρύβεσαι κι όχι να ψάχνεις...
Κι αν συμφωνήσεις να αλλάξουμε παιχνίδι και τρέξω να σε πιάσω, μόλις πλησιάσω θα φωνάξεις: "αγαλματάκια ακούνητα..."
Κι έτσι θα μείνω πάλι με το άγγιγμα μετέωρο, μισοφτασμένο...
Μεγάλωσες πια! Δε βαρέθηκες να παίζεις;
Σου παραχωρώ κι αυτήν τη νίκη...εγώ λαχάνιασα και κάθομαι να πάρω ανάσα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
but you...write such pretty words...but life is no storybook. love is an excuse to get hurt. and to hurt.
ΑπάντησηΔιαγραφήlife is to live...live, feel, win and loose, life has no limits...and life needs to be unforgettable...that's why storybooks are useful...so we can remember our past and pending feelings...
ΑπάντησηΔιαγραφήand life needs to be unforgettable...that's why storybooks are usuful...so we can remember our past and pending feelings...ACCESS DENIED
ΑπάντησηΔιαγραφήshe 's running out again run run run
why is that???
ΑπάντησηΔιαγραφή