Οδός Κλειστή

Κηφισίας μετά τα μεσάνυχτα...

Προοπτική πίσω από τζάμι που το πλένει νερό βρόμικο..

Απ’την άλλη μεριά υπάρχουν φώτα. Φώτα που δε μπορώ να δω καθαρά.

Φώτα κόκκινα που μου θυμίζουν πόσο μπουρδέλο είναι η ζωή μου...

Η βροχή στάζει τώρα στο πρόσωπο μου.

Νιώθω την γεύση της λάσπης και ξέρω πως δεν είμαι φτιαγμένη από χώμα.

Είμαι χώμα! 

Έδαφος στέρεο για να πατήσουν όλοι επάνω του...

Έδαφος διαβρωμένο πιά, όλο λακούβες...

Έναν οδοστρωτήρα χρειάζομαι, να τα ισοπεδώσω όλα...

Λέω να μου στείλω mail αύριο: “Οδός κλειστή λόγω έργων”, αλλά απεργούν τα πάντα μου και θα μου δημιουργήσω κυκλοφοριακό χάος και δε θα αντέξω κι άλλον κλονισμό...

xanox και στο κρεβάτι γρήγορα...