3.6.10

Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ και η οικονομική κρίση

Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι κάθε μέρα πέφτω θύμα ληστείας.
Μα για έναν περίεργο λόγο η ληστεία αυτή είναι μια νομιμοποιημένη πράξη που εκτελείται απ'το ίδιο το κράτος.
Είναι σαν να εισβάλει στον χώρο σου ένας κουκουλοφόρος, ο οποίος γεμίζει ικανοποίηση με το να σε αναγκάζει να παρακολουθείς την αφαίμαξη σου, ανήμπορος να αντιδράσεις ή να αντισταθείς.
Νομίζω πως ο τρόπος που λειτουργεί η κρατική μηχανή θα μπορούσε να αποτελεί κεφάλαιο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ στο 120 μέρες στα Σόδομα...
Βέβαια, ο σαδομαζοχισμός είναι ένα συναινετικό παιχνίδι που ως γνωστόν διέπεται από όρια και κανόνες.
Αυτό σημαίνει βέβαια, πως για να βρισκόμαστε στη θέση του "βασανιζόμενου" έχουμε συναινέσει και έχουμε εκχωρήσει την εξουσία στους "βασανιστές" μας, πράγμα το οποίο μας κάνει συναυτουργούς στο "έγκλημα" και σαφώς εξίσου σαδομαζοχιστές.
Η διαρκής όμως γκρίνια αυτού του έθνους και η τάση του να μετακυλίει την ευθύνη σε οποιονδήποτε πέρα απ'τον εαυτό του με θυμώνει περισσότερο απ'την άσκηση της εξουσίας από πλευράς "βασανιστών".
Συμπεριφερόμαστε όλοι ως θύματα, λες και τίποτα απ'τις πράξεις μας τόσα χρόνια δε δικαιολογεί μια τέτοια κατάληξη...
Μα νομίζω πως είναι χρόνια γνωστό πως η δράση φέρνει αντίδραση και πως κάθε πράξη έχει συνέπειες. Μέχρι κι ένα δίχρονο παιδί κατανοεί κάτι τόσο απλό... Του αρκεί η πρώτη φορά για να μην υπάρξει δεύτερη στο ίδιο επίπονο ατόπημα... Αν πεις σ' ένα μωρό να μην ακουμπήσει τη φωτιά γιατί θα καεί είναι βέβαιο ότι θα την ακουμπήσει, αλλά αυτή η φορά θα είναι και η τελευταία!
 Αδυνατώ να πιστέψω ότι τόσα χρόνια η προσωπική στάση του καθενός δεν ήταν συνειδητή επιλογή του.
Συνειδητά όλοι ζητούσαν ρουσφέτια, συνειδητά έτειναν στην "λαμογιά" και συνειδητά βέβαια πουλούσαν την ψήφο τους και έτρωγε ο καθείς όσα περισσότερα μπορούσε απ'τον κρατικό κορβανά.


Το πρόβλημα όμως είναι με αυτούς που συνειδητά επίσης προσπαθούν τόσα χρόνια να μην βάζουν πλάτη σε τέτοιες πρακτικές, που με την προσωπική τους στάση επιδιώκουν την διαφοροποίηση.
Το πρόβλημα είναι με όσους δεν έφαγαν, υφάρπαξαν ή λήστεψαν κι όχι γιατί δε μπορούσαν ή δεν πρόλαβαν, αλλά γιατί η λέξη "ηθική" υπάρχει ως λήμμα  στα δικά τους λεξικά...
Ξέρω ότι μπορεί να μην είναι πολλοί και πως πιθανότατα οι περισσότεροι έχουν χαρακτηριστεί από βλάκες έως μαλάκες επειδή δεν άρπαξαν την ευκαιρία.
Αυτοί όμως οι βλάκες δεν έχουν την ίδια ευθύνη!
Κι αν ξανακούσω κάποιον να λέει το ηρωικό " Εμείς φταίμε!" παρακαλώ να βγάλει απ'το εμείς όσους τόσα χρόνια χαρακτηρίζει ως μαλάκες, γραφικούς, μπούφους και χαζούς!
Άλλωστε δεν είμαστε όλοι λάτρεις του Μαρκήσιου...


Καλημέρα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου