είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες...

έχουμε χάσει τόσα που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας
οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί
κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή...


...και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες
έξτρα φόροι, έξτρα Φ.Π.Α., έξτρα σκατά...

...η αγάπη μάς διαφεύγει

κι αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις
χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις...

...κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες.

...καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους

περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους
σαν έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης
κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση...

...Στην πίστα του αεροδρομίου έχει νυχτώσει

ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει
ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα
κατά βάθος λυπάται μα δε βλέπει και την ώρα που η ζωή του θ' αλλάξει...

...Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...

Μυστική αγκαλιά...

Όλα τα φιλιά, όλα τα αγγίγματα, οι λέξεις, οι αναπνοές...

Όλα μυρίζουν το άρωμα σου...

Και σε κάθε βλεφάρισμα ολόκληρη η μορφή σου διαγράφεται...

Έλα απόψε και άσε με να σ’αγκαλιάσω...

Μη μου γυρίσεις την πλάτη για ένα βράδυ... Μην πας στην άκρη του κρεβατιού..

Μείνε εκει και δέξου...

Ξέρω πως ποτέ δεν σου είπαν οτι το αξίζεις, πως πάντα σου έλεγαν οτι οι δυνατοί δίνουν μονάχα... 

Κι όλα όσα σου έδωσαν αργά ή γρήγορα τα προσπέρασες γιατί σε γέμιζαν ενοχές...

Ενοχές που βρέχουν ακόμη τις νύχτες το μαξιλάρι σου...

Σφίξου πάνω μου απόψε... 

Το ξέρω πως το ξημέρωμα θα είσαι πάλι μόνη.

Η νύχτα μας κάνει ευάλωτους...Δε θα το εκμεταλλευτώ...

Πίστεψε με... Το ξέρω... 

Κανείς δε θα το μάθει. Από αύριο θα είσαι πάλι ανέπαφη.

Και πάλι μυστικό θα είναι...

Invitation...

Well she's up against the register with an apron and a spatula,
Yesterday's deliveries, tickets for the bachelors
She's a moving violation from her conk down to her shoes,
Well, it's just an invitation to the blues

And you feel just like Cagney, she looks like Rita Hayworth
At the counter of the Schwab's drugstore
You wonder if she might be single, she's a loner and likes to mingle
Got to be patient, try and pick up a clue

She said "How you gonna like 'em, over medium or scrambled?",
You say "Anyway's the only way", be careful not to gamble
On a guy with a suitcase and a ticket getting out of here
It's a tired bus station and an old pair of shoes
This ain't nothing but an invitation to the blues

But you can't take your eyes off her, get another cup of java,
It's just the way she pours it for you, joking with the customers
Mercy mercy, Mr. Percy, there ain't nothing back in Jersey
But a broken-down jalopy of a man I left behind
And the dream that I was chasing, and a battle with booze
And an open invitation to the blues

But she used to have a sugar daddy and a candy-apple Caddy,
And a bank account and everything, accustomed to the finer things
He probably left her for a socialite, and he didn't 'cept at night,
And then he's drunk and never even told her that her cared
So they took the registration, and the car-keys and her shoes
And left her with an invitation to the blues

'Cause there's a Continental Trailways leaving local bus tonight, good evening
You can have my seat, I'm sticking round here for a while
Get me a room at the Squire, the filling station's hiring,
And I can eat here every night, what the hell have I got to lose?
Got a crazy sensation, go or stay? now I gotta choose,
And I'll accept your invitation to the blues

ένα ευχαριστώ...

Ανεκπλήρωτες προφητείες αδημονούν για εκβάσεις...
Κάλχες ζητούν επιβεβαίωση.
Κι όμως, εσύ φοβίζεις τους φόβους μου... κι έτσι τολμώ.
Με κοιμίζεις ήσυχα και με ξυπνάς γλυκά, ακόμα και τώρα που λείπεις.
Δε μπορεί να ήμουν τόσο λάθος.
Δε μπορεί τόσες μάχες να δόθηκαν αδίκως.
Μάταιος πόνος δεν υπάρχει... έτσι θέλω να πιστεύω.
Όπως και να'χει προχωράω...κι ευτυχώς αναθεωρώ!
Δεν μπαίνεις πάντα λιγότερος σε κάτι καινούργιο... Μερικές φορές, αν όχι πάντα, το παρελθόν όντως, διδάσκει.
Σε ευχαριστώ που ευτύχησα να σε κρατήσω αγκαλιά, να σκουπίσω τα δάκρυα απ'τα χείλη σου, που κοιμήθηκες πλάι μου...
Και ναι...για άλλη μια φορά παλεύω με την ίδια λέξη... που τόσο θέλω να στην πω και τόσο σκαλώνει στα σφιγμένα δόντια μου...

Καληνύχτα...

Το δίκιο όλο δικό σου...

Πέρασαν μέρες ήσυχες αυτό το καλοκαίρι.. χωρίς πολλές εξάρσεις.
Χωρίς διαμελισμένους εαυτούς και ατυχήματα.. Χωρίς καν τις σκέψεις του χειμώνα που πέρασε...
Πέρασε εύκολα ακόμη κι ο ιδρωμένος Αύγουστος μεσ' την πόλη, με ανθρώπους στηρίγματα γερά να με στηλώνουν.
Αξιώθηκα ακόμη να ζήσω κι ένα ευτύχημα τώρα στις τελευταίες ζέστες...
Έναν παλμό που είχα ξεχάσει οτι μπορεί να αντέξει η καρδιά μου..
Με το ένα χέρι, ψηλαφιστά, γιατί το άλλο χάσκει, τόλμησα να αγγίξω τους πιο κρυμμένους φόβους μου...και νιώθω πως την κέρδισα την μάχη...μα έχασα τον πόλεμο.
Τι κι αν δε μπορώ να την αρθρώσω την λέξη που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου;
Είναι εκεί και με κάνει να γελάω με τον πόνο...
Σαν τιμωρία, στην άκρη του ματιού μου στριμώχνεται μια αλμυρή σταγόνα...μα δεν θα κυλήσει το υπόσχομαι... γιατί η ευτυχία δεν έρχεται ποτέ μονάχη της, τουλάχιστον όχι σε μένα... πάντα ζητάει αντάλλαγματα η πουτάνα...
Μα έτσι που παραμένω πιστή στο να μην έχω άλλοθι, όσες εποχές και να περάσουν, δεν δίνω και συνεχίζω να αρνούμαι να δεχτώ...
Και γίνομαι λιποτάχτης και φυγόπονη και καμιά διακιολογία δε μου αξίζει...
Μεγαλόχαρα μικροπρεπές αιδοίο...
Μην με συγχωρέσεις... όχι για να μεμψιμοιρώ, δε το θέλω το ρημάδι το δράμα, αλλά γιατί έχεις το δίκιο ολόδικο σου...

Αναβίωση

Φίλα τον αέρα που σε χαϊδεύει στο πρόσωπο,
κράτα το χάδι άφθαρτο πάνω σου...
Θυμήσου τους ήχους της ηδονής σου
και μην ξεχάσεις ποτέ οτι αγαπήθηκες...


Μέτρα την νύχτα με παλμούς,
ξέχνα τις ώρες και το χάραμα...
Χόρεψε πάνω στο κρεβάτι μου
με κλειστά τα μάτια...


Και χάρισε στο αύριο ένα χαμόγελο πραγματικής ευτυχίας...

Η αναμονή

Οι ώρες της αναμονής μακραίνουν...

Τέλειωσα το βιβλίο μου περιμένωντας σε...

Αναπόλησα το προχθεσινό φιλί...

Ελεύθερη από όλες τις παρελθοντικές μου εκρεμμότητες πια, σε περιμένω απόψε ή αύριο ή όποτε ή και ποτέ...

Να σε φιλήσω με το πάθος και την τρυφερότητα που αναζητάμε...ή ίσως απλώς να σ’αγκαλιάσω και να σε κοιμήσω δίπλα μου ή απλώς να ονειρευτώ....

Δε βιάζομαι να φτάσω σε εκβάσεις.. αφήνω μόνο την ελπίδα δίπλα στο μαξιλάρι μου και κοιμάμαι ήσυχη...  

Είχα καιρό να προσμένω κάποιον κι είναι τόσο γλυκό όσο κι απρόσμενο...

Εις αύριον τα σπουδαία...

Κριτική...

Επέστρεψα έχωντας στις τσέπες απογοήτευση. Έμπλεξα την άμμο στα δάχτυλα μου και ξέμπλεξα επιτέλους τη διθυμία μου...


Κι επιτέλους χέστηκα τι θα νομίσεις για μένα!


Τα πράγματα πρέπει να λέγονται ως έχουν...κι οι απροσάρμοστοι ας προσαρμοστούν, αλλιώς ας τραβήξουν σε άλλη παραλία, μακριά και χώρια!


Η αγένεια του πληγωμένου, ο ρόλος του αθώου θύματος και ο κακός θύτης:


Μελόδραμα και μάλιστα κακό...
Η πλατεία άδειασε πριν καν τη λήξη της πρώτης σκηνής... και το τίμημα επιστράφηκε!



Η κλισέ έκβαση κάθε σχέσης τελειωμένης δε με αφορά! Ζήσε εσύ το δράμα σαν βασίλισσα της Μιζέριας!


Η αποδοχή του κακού μας εαυτού είναι ελευθερία πραγματική...Το να μην οδηγείσαι από ανάγκες για πλήρωση ιδανικών εικόνων σου χαρίζει την πραγματική εικόνα ξάστερη! Κι οι εγωισμοί ξεχνιούνται και η αυτοπλήρωση έρχεται αβίαστα και δεκάρα πια δεν δίνεις... και το μαστίγιο πετιέται στον κάδο των αχρήστων και δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για τέλος καλό, γιατί ξεκάθαρα πια μόνο οι αρχές είναι καλές....αλλά μάλλον δεν είναι για όλους εύκολη η αποδοχή του εαυτού τους και ο θεατρινισμός παίρνει και δίνει, αλλά δυστυχώς η βολή του δήθεν "καλά" περνάει... κι όλα θα αντιμετωπιστούν κάποτε...


Εύχομαι μονάχα, ο χρόνος να μην είναι αμίληκτος μαζί σου!


Εύχομαι να μάθεις να σέβεσαι, να αγαπάς εαυτόν πρωτίστως κι ύστερα υπολοίπους, να πάψεις να αυτοπροσδιορίζεσαι μέσα από τις σχέσεις σου και να σου αρκεί ο λειψός εαυτός σου... Να μάθεις να ξεχωρίζεις και να εκτιμάς, να φέρεσαι σαν ον κοινωνικό, να συνυπάρχεις και να υποχωρείς... Εύχομαι να μην μετανιώσω περισσότερο το οτι αγάπησα κάτι από σένα... Εύχομαι να ζήσεις στην αλήθεια κι όχι στους "λευκούς" γάμους σου... Να μην έχεις ανάγκη την κοινωνική αποδοχή για να ευτυχήσεις...


Και τέλος εύχομαι να μην σε ξαναλυπηθώ...Να μην ξαναεπιτρέψω στον εαυτό μου να τον νοιάζει η εικόνα του στα μάτια σου, να μην ξανανιώσω ενοχές που υπήρξα άδικη...γιατί μάλλον δεν ήταν και τόσο αδίκως...


Σκληρή;

Αποχή...

Πίσω απο κάθε λέξη υπάρχει στεγνό ένα δάκρυ...
Μάζεψε τα και θα'χεις όλα μου τα γράμματα, όλα μου τα λάθη...
Πάει καιρός που δε μιλάω, αφήνω τους άλλους να καταλάβουν τη σιωπή μου...
Πάει καιρός που απέχω από την έκφραση, μένω ανέκφραστη και περιμένω...
Δάκρυα πλέον μόνο στο Σύνταγμα, ύστερα απ'τα δακρυγόνα....
Λύσεις δεν προσφέρω, προσφέρω μόνο το κορμί μου στην ανθρώπινη αλυσίδα που καθαρίζει την κατάντια του καιρού μας...
Κι ελπίζω, πως ξανά θα κοιμηθούμε αγκαλιά...δίχως ξυπνήματα...
Πως τα επόμενα δάκρυα θα'ναι χαράς...

Εμπιστοσύνη

Είδα ξανά το πρόσωπο που αγαλιάζει, το βλέμμα που λιώνει τους πάγους ...
Άγγιξα τη θεία δύναμη της αγάπης και ξέχασα όλα τα άσχημα που μου'χε στείλει η Τύχη.
Ευτύχησα να κλέψω δυο στιγμές και μου είναι αρκετές για να περιμένω το χαμόγελο Σου να απευθυνθεί ξανά σε μένα...

Άργησα, μα είμαι εδώ πια.

Το ξέρω...περίμενες πολύ κι υπέμεινες περισσότερα κι η συγγνώμη δεν φτάνει.
Μα μπήκε η Άνοιξη πια...κι η ευωδιά του μέλλοντος παραμερίζει κάθε γκρίζο.

Κοίτα με...κι αν δεν δεις πως αναβλύζει ο έρωτας, τότε άσε τα πάντα πίσω σου.
Κοίτα με...κι αν δεν δεις την σιγουριά που χρειάζεσαι, τότε φύγε.
Κοίτα με...
Αν μπορείς να με δεις, θα με αναγνωρίσεις.
Κι ας μην είχες προλάβει να με γνωρίσεις πριν απ'όλα...

Είμαι εδώ πια... ικανή να προσφέρω τα πάντα, να σε προσέξω σαν παιδί, να σε λατρέψω ευλαβικά, όπως λατρεύονται οι ερωτευμένοι...

Εμπιστεύσου με...

spechless

No words to speak...
Standing speechless observing the cold surrounding me...
Eyes shut, my hands in my pockets...
I miss you...
I can hear your voice, I can feel your absence...
I can still remember your body next to mine...

Another Point Of View

Αργω-ναυτική Εκστρατεία

Πυθίες με χρησμούς πάντα διφορούμενους...
Μασημένες δάφνες φτύνονται  καταγής..
Εκστατικές κραυγές και άναρθρα ψελίσματα...
Ερμηνίες κατά το δοκούν...
Τα ξύλινα τείχη για σένα είναι καράβια...
Δελφικό τοπίο με καπνούς και αναθυμιάσεις... ένας σκύλος χορεύει στο ταβάνι...
Ο Αθάμας παραπλανήθηκε...Ως άλλη Νεφέλη θα σώσεις τα παιδιά σου...
Για μένα το κρύο στα δάχτυλα καθώς καπνίζω κοιτάζοντας μόνη την θάλασσα. 
Απ'το λιμάνι ξεκινάει η Αργώ.. κι εγώ ταυτίζομαι με τη Μήδεια...

Τελευταία Αναχώρηση

Το μέλλον δεν έχει πληθυντικό αριθμό...

Η θέα έξω απ’το τζάμι θα ‘πρεπε να σου ανήκει...

Το κρεβάτι θα ‘πρεπε να θέλει καινούργια σεντόνια και τα φλυτζάνια πλύσιμο..

Αυτή η αναχώρηση δεν έχει άφιξη...

Δε σε είδα ποτέ να έρχεσαι, δε σε είδα να φεύγεις...

Δεν είδα και δεν άκουσα τίποτα απο σένα...

Πότε θα ‘ρθεις; 

Ξύπνημα πριν χτυπήσει το τηλέφωνο...

Καφές σκέτος για να τον μοιραστώ μαζί σου...

Για να μου θυμίζει οτι λείπεις...

Συνηθισμένες κινήσεις... τίποτα δεν έχει αλλάξει και σήμερα...

Τίποτα;

Τότε γιατί νιώθω άδεια;

Δουλειά, σπίτι, τυπικότητες...

Όλα ως είχαν πάντοτε...

Όλα;

Τότε γιατί νιώθω έλλειψη;

Έφερα την κιθάρα...

Που είσαι;

Άλλη μια φυγή...

Εξαϋλώσεις εκφερώμενων κτήσεων...
Αναληθείς επιθυμίες που ξεθωριάζουν εν τη μια νυκτί...
Ανατολές αγκαλιά με την ανάγκη και μεσουρανήματα με αποδιωχμούς.
Όταν το φως είναι πολύ βλέπεις καλύτερα ή σε στραβώνει;
Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Σου έλειψε το κρυφτό;
Αγαπημένη μου ατάκα παραμένει το "Φτου ξελευθερία για όλους"...
Ώρα να παίξουμε κηνυγητό...βαρέθηκα να τα φυλάω κι ύστερα να σε ψάχνω... κι άλλωστε εγώ δεν έχω άλλες κρυψώνες... Όπου κι αν πάω θα με βρεις!
Αλλά εσύ προτιμάς πάντα να κρύβεσαι κι όχι να ψάχνεις...
Κι αν συμφωνήσεις να αλλάξουμε παιχνίδι και τρέξω να σε πιάσω, μόλις πλησιάσω θα φωνάξεις: "αγαλματάκια ακούνητα..."
Κι έτσι θα μείνω πάλι με το άγγιγμα μετέωρο, μισοφτασμένο...
Μεγάλωσες πια! Δε βαρέθηκες να παίζεις;
Σου παραχωρώ κι αυτήν τη νίκη...εγώ λαχάνιασα και κάθομαι να πάρω ανάσα...

Εν Παρόδω...

Εν παρόδω οι αποφάσεις στριμώχνονται εντός παρενθέσεων ως επεξήγησεις στρεβλωμένων αναγκών...
Γυμνά πέλματα σε λιθόστρωτο και τριγμοί στα δόντια που παραμένουν σφιγμένα...
Η απουσία αν γραφτεί με άλφα κεφαλαίο θα είναι πιο έντονη κι έτσι προτιμώ να υποτιμάω, να υποβιβάζω, να κρύβομαι, να αποφεύγω, να σιωπώ, να χάνομαι...
Μετακομίζω τη θλίψη μου και γιορτάζω τα καρναβάλια!
Την Κυριακή θα ανοίξω σαμπάνια να χαρείτε όλοι οι φίλοι με την χαρά μου!
Ως τότε θα κυκλοφορώ με τις πυτζάμες απρόθυμη για όλα...
Κι εσύ τα έχεις όλα καταλάβει και δε ζητάς τίποτα...
Ευγνωμοσύνη λέγεται αυτό που σου οφείλω ή αλήθεια;
Κι η ανάγκη στιγμών φευγαλέων όπου τ' άρωμα σου δε σου ανήκει πια διογκώνεται...
Για λίγο μου άνηκες...ύστερα πάλι έφυγες...
Για το καλό και των δυο μας...

Ο χαμένος τα παίρνει Όλα!

Φουλ του Άσσου!
1-1-11
Δυνατό χαρτί και θα παίξω τα ρέστα μου σ'αυτήν την παρτίδα!
"...Τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Ο  χαμένος τα παίρνει όλα!"