Πυθίες με χρησμούς πάντα διφορούμενους...
Μασημένες δάφνες φτύνονται καταγής..
Εκστατικές κραυγές και άναρθρα ψελίσματα...
Ερμηνίες κατά το δοκούν...
Τα ξύλινα τείχη για σένα είναι καράβια...
Δελφικό τοπίο με καπνούς και αναθυμιάσεις... ένας σκύλος χορεύει στο ταβάνι...
Ο Αθάμας παραπλανήθηκε...Ως άλλη Νεφέλη θα σώσεις τα παιδιά σου...
Για μένα το κρύο στα δάχτυλα καθώς καπνίζω κοιτάζοντας μόνη την θάλασσα.
Απ'το λιμάνι ξεκινάει η Αργώ.. κι εγώ ταυτίζομαι με τη Μήδεια...
Εκστατικες κραυγες που δηλωνουν επιθυμια ενταση ηδονη ξεσπασμα..το μυαλο γεματο απο αυτες..βραδινα τηλεφωνα διαφυγης..φυγες κ πισωγυρισματα.αμφιβολια αλλα κ θεληση.το μυαλο χαμενο.μπερδεμενο στα σοκακια που υπαρχουν εκει.πουθενα δεν βρισκεις λυση..
ΑπάντησηΔιαγραφή-Α-
Πάντα οι συγκρούσεις είναι αυτές που μας οδηγούν στην πρόοδο...τουλάχιστον σε μένα έτσι λειτουργεί. Τα τηλέφωνα και οι άνθρωποι που τα απαντούν για αυτό υπάρχουν...για να μας δείχνουν το δρόμο της διαφυγής... ή της επιστροφής ενίοτε... Η αμφιβολία υπάρχει μόνο στα σοβαρά, αλλιώς οι αποφάσεις θα ήταν εύκολες...όταν βρεθεί η λύση θα είναι πραγματική, μην την φοβάσαι λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφή