Γράφω σε μια προσπάθεια να συνεχίσω να υπάρχω...
Ξαγρυπνώ για να μου αποδείξω οτι μπορώ να μου επιβληθώ.
Προτροπές ενός ξεγυμνωμένου "εγώ" για να κρυφτεί πίσω απ'την αλλοτινή αίγλη της συγκρότησης, της κυριαρχίας και της δύναμης του...
Λιγμοί αφημένοι με ντροπή δίπλα σου...
Ξεσπάσματα κι απόστροφή για κάθετι όμορφο...
Μεγαλειώδεις παρελάσεις αγέρωχων "κατηγορώ" συνοδεία τυμπανοκρουσιών...
Σημαιοφόρος, ο εφόρου ζωής αρχιδικαστής...Με βλέμμα όλο επίκριση να υπενθυμίζει την αποτυχία μου ως κυμματοθραύστης, να απαιτεί να στοιχιστώ με τα υπόλοιπα στρατιωτάκια του, να μην χαλώ την τάξη που έχει επιβάλλει ...
Αδυνατώ να βηματίσω...τα πόδια μου δεν πάνε ούτε μπρος ούτε πίσω... έχω μείνει ακίνητη να περιμένω να φύγει το μούδιασμα που έχει απλωθεί σ'ολόκληρο το σώμα μου.
Γυρνώ πάλι στο κρεβάτι μου... Παύω να σκέφτομαι, να νιώθω, να θυμάμαι...Αναζητώ την αγκαλιά που έχω αποδιώξει στο παρελθόν...δεν είναι εκεί.
Μου λείπει ό,τι δεν έχω ή ό,τι έχω ανάγκη;
Όχι,όχι! Λάθος! Δεν είναι ώρα τώρα για σκέψη, είναι ώρα για ύπνο...
Καληνύχτα ξανά!
Τα λέμε όταν τελειώσει η παρέλαση των πρέπει μου...
Η αποθέωση του κύκλου γύρω απ'το κέντρο μου...Κάποτε θα'ρθει η αποκαθήλωση...
(α)διάφορες ως τότε οι περιστροφές μου...
